Μετά τη νίκη στην Τροία.
Το πλοίο του Μενελάου ναυαγεί στην Αίγυπτο, όπου ο καπετάνιος Κάνωπος τιμάται
δι` ανδριάντος και βαπτίζουν με τ` όνομά του, τον υπέρλαμπρον αστέρα του
Εκεί ο έρωτας παραμονεύει.
Με την φωτεινότητα του μονοπατιού της Θεονόης, στη μυστική συνεύρεσή της με
τον Κάνωπο.
Στους ψίθυρους της νύχτας…
Το ολόλαμπρον ιστίον…
Αστέρι που κοσμεί το μέτωπο, στο καρφί ν` αποδίδεται η Ύβρις.
Υποταγή του σκότους του Άδη στο αντιφέγγισμα της σελήνης, στα ήρεμα νερά
υπτίως του Αιγαίου.
Η ωραιότης της Ελένης, προκαλεί τον Τρωϊκόν Πόλεμον.
Στον απλοϊκό γεωργό, επιφέρει το δήγμα του όφεως.
Στον ευσυνείδητο ιερέα, ο όρκος της ιεροσύνης επιφέρει τον θάνατον.
Της θλίψεως το φανέρωμα, ίσον η ανατροπή της τάξης του κόσμου.
Επόμενη στάση η Άτης, τουτέστιν το θάμβος της μέλαινας χολής.
Η ερημία, προσδοκώμενο αποτέλεσμα της απομόνωσης.
Η αιτιατική, το επόμενο βήμα της δοτικής.
Και η περίλαμπρη πτώση του ανώφελου, στον ολολυγμό των αβέλτερων…
Με τα φληναφήματα των ανοήτων, να παραχωρούν στον αδαή θεατή τον
επιζητούμενο γόο του πολιτικού πάθους…
«Ο tempora! Ο mores!»…
Η επιστροφή των βασιλέων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου