Το 1903 ο καθηγητής Ευάγγελος Κ. Κοφινιώτης[1] εκυκλοφόρησε το βιβλίο του, «Ιερά Ιστορία της Καινής Διαθήκης», με τον χαρακτηριστικό υπότιτλο «προς χρήσιν των ελληνικών σχολείων»! Μάλιστα «εγκριθείσα κατά τον άρτι διεξαχθέντα διαγωνισμόν δια μίαν πενταετίαν, από του 1903-1908». Τον διαγωνισμό είχε προκηρύξει[2] το υπουργείο των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως του Βασιλείου της Ελλάδος. Η εν λόγω μελέτη εγκρίθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος[3], μετά από έκθεση του καθηγητού Θεολογίας, Εμμανουήλ Ι. Ζολώτα[4]. Το 106 σελίδων βιβλίο εκδόθηκε εν Αθήναις, από τον εκδοτικό οίκο Γεωργίου Δ. Φέξη[5]… Έργο στο οποίο ευθύς εξ αρχής η Καινή Διαθήκη χαρακτηρίζεται«θεόπνευστος», άρα… πάσα αντίρρηση παυσάτω… Ο αδογμάτιστος Έλλην, ευρίσκεται υπό τον ζυγόν όχι ενός δόγματος, αλλά πολλών δογμάτων…
Άρα γε προηγήθηκαν διδακτικά βιβλία, για την Ιστορία των Ορφικών, των Αργοναυτικών, των Ομηρικών Επών, της Ωγυγίας;..
Σαν να μην έφτανε αυτό, στην ελληνική παιδεία εισήχθη και ένα άλλο βιβλίο: Το 1925 ο καθηγητής Πανεπιστημίου Ι. Ε. Μεσολωράς[6] εκυκλοφόρησε το βιβλίο του, «Ιερά Ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης», με τον χαρακτηριστικότατο υπότιτλο «προς χρήσιν των ελληνικών σχολείων και παρθεναγωγείων»!!! (σ.σ.: Άρα γε τι να διδαχθούν οι Ελληνίδες παρθένες, τα καλά της Σάρας – της Μάρας και του κακού συναπαντήματος;)… Μάλιστα, συνεχίζει η έκδοσις στο εξώφυλλο, «εγκριθείσα κατά τον βτγ΄ νόμον επί πενταετίαν, ΕΓΚΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ». Ήταν η γ΄ έκδοσις του βιβλίου. Το 68 σελίδων βιβλίο εκδόθηκε εν Αθήναις, από τον εκδοτικό οίκο Δ. και Π. Δημητράκου… Έργο στο οποίο ευθύς εξ αρχής, στην εισαγωγή του (σελ. 3), η Παλαιά Διαθήκη χαρακτηρίζεται «ιστορία των κριτών και βασιλέων του ιουδαϊκού έθνους», που εγράφη «κατ’ έμπνευσιν του αγίου Πνεύματος, υπό του Μωυσέως και των προφητών εις γλώσσαν εβραϊκήν» και κατά τον 3ο αι. π.Χ. «μετεφράσθη εις την ελληνικήν ενΑλεξάνδρεία, υπό 72 Ιουδαίων, οίτινες εγνώριζον καλώς την ελληνικήν»… Το Ελληνόπουλο, με την τόσο λαμπρά προϊστορία, υποχρεούται πλέον να αποτάξει τους προπάτορές του, ήρωες και θεούς, και να πεισθεί να υιοθετήσει ως προπάτορές του κάποιους αλλοεθνείς και αλλοθρήσκους… Και εν συνεχεία σπεύδει να σημειώσει: «Τα βιβλία της Καινής Διαθήκης εγράφησαν κυρίως εις γλώσσαν ελληνικήν, ήτις πανταχού τότε ήτο διαδεδομένη»…
Δεν θα ασχοληθώ με τις «θεόπνευστες» αυθαιρεσίες και τις δογματικές ανακρίβειες των παραπάνω, αλλά θα σταθώ στην 4η σελίδα, στο κεφάλαιον Α΄, όπου, λέει, και πιο σημαντικό ακόμη, διδάσκει, πως ο Θεός δημιουργεί τον άνθρωπο το 5508 π.Χ.
Την ίδια εποχή ο Χρ. Τσούντας είχε ανακαλύψει τον οικισμό του Σέσκλου, με ανθρώπινη κατοίκηση στην Θεσσαλία ήδη από το… 6800 π.Χ….
Τι να διδάξεις και τι να πεις…
http://www.arxeion-politismou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου