Η δημοκρατία δεν είναι απλά ένα πολιτικό σύστημα. Είναι κοινωνικοοικονομικό σύστημα.

Η δημοκρατία δεν είναι απλά ένα πολιτικό σύστημα. Στην ουσία της είναι ένα ολόκληρο κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Για του λόγου το αληθές, απλά δείτε τι έγινε στα δύο ακραία κοινωνικοοικονομικά συστήματα που εφαρμόστηκαν στον πλανήτη. Αυτό του υπαρκτού σοσιαλισμού και το ισχύον σήμερα του νεοφιλελευθερισμού.

Και στις δύο περιπτώσεις, η δημοκρατία, με την έννοια

της συμμετοχής των απλών πολιτών στη λήψη των αποφάσεων, δεν ήταν και δεν είναι συμβατή.  Γιατί άραγε; Μα γιατί η δημοκρατία είναι ένα άλλο κοινωνικοοικονομικό σύστημα, μη συμβατό με τα δύο προηγούμενα. Δηλαδή, ούτε αυτό της κομματικής ολιγαρχίας, ούτε αυτό της οικονομικής ολιγαρχίας.

Μετά την άνοδο της τάξης των μεγαλοαστών και της νίκης των επί των φεουδαρχών, εφευρέθηκε το αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα εξουσίας. Δηλαδή της εκλογής αντιπροσώπων. Με το τέχνασμα αυτό, στην ουσία οι μεγαλοαστοί διαχώρισαν για πρώτη φορά στην ιστορία, την πολιτική εξουσία από την οικονομική εξουσία. Έκτοτε, φρόντισαν να ελέγχουν, μέσω της οικονομικής τους δύναμης, το θεσμικό κατασκεύασμα της αντιπροσωπευτικής "δημοκρατίας" και έστρεψαν την προσοχή του λαού αποκλειστικά πάνω στην αλλαγή των πολιτικών προσώπων, χωρίς να θίγεται η κρυπτόμενη όπισθεν πραγματική εξουσία. Δηλαδή η οικονομική.

Η πραγματική δημοκρατία είναι κάτι άλλο. Έχει δυναμική μορφή, που σημαίνει ότι δεν θεωρεί τίποτε δεδομένο. Όλα αποφασίζονται κάθε στιγμή και ανάλογα με τις ανάγκες της κοινωνίας. 

Το νόμισμα, η μορφή της αγοράς, οι κανόνες λειτουργίας της αγοράς, ο έλεγχος της αγοράς, ο τρόπος φορολόγησης, το τρόπος κατανομής του κοινωνικού πλούτου, το είδος της Παιδείας, της Υγείας, της Άμυνας κ.λ.π. όλα είναι εκτεθειμένα στις διαρκείς αποφάσεις του κοινωνικού οργανισμού, ο οποίος αντιδρά κάθε φορά ανάλογα, με στόχο φυσικά τη βελτιστοποίηση του κοινωνικού αποτελέσματος.

Επομένως, η δημοκρατία στην ουσία είναι ένα άλλο κοινωνικοοικονομικό σύστημα, πέρα από την ιδεοληπτική μονοδιάστατη ευθεία Αριστερά – Δεξιά. Και είναι το μόνο αντίπαλο δέος στη σύγχρονη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.

Το θέμα είναι αν το θέλουμε αυτό ή βολευόμαστε να παραμένουμε προσκολλημένοι σε ιδεοληψίες του παρελθόντος.

hassapis-peter

Αντισθένης Κυνικός